KOSCIÓŁ PRZY ULICY MILCZAŃSKIEJ W POZNANIU: teren - między Jeziorem Maltańskim, budynkami Politechniki i blokowiskami roztacza się zarośnięte pole, a na nim kilka blaszaków i nieuporzadkowana zieleń. Rozpoczęto budowę osiedla przy Milczańskiej, teren zostaje zagospodarowywany. Projektowana działka ma obszar 2.270m2, leży między dwoma projektowanymi ulicami. Przęcieta w poprzek szpalerem drzew, od północy opiera się o niewielki park. Najlepszy widok na projektowany kosciół jest z wiaduktu, będącego drogą wyjazdową z Poznania.

Przeszklony szczyt kopuły stanowi jedyne doświetlenie kościoła. Siatkę 6x6m w elewacji odzwierciedlają słupy. Drzewa przecinające działkę domykają dziedziniec wprowadzający do Świątyni. Dookoła niego jest od południa część adm. (parter) i mieszkania dla księży (piętra). Część pn to kaplice otwiarte na park (parter) i pom.dydaktyczne (piętra).

Wszystkie użyte materiały są naturalne. Kopuła i dzwonnica z drewna klejonego warstwowo, obłożone drewnem, świetlik z bezbarwnego szkła. Elewacje w dolnej części z szarej cegły klinkierowej, wyżej z bloczków betonowych, których nietynkowane łączenia układają się w regularne rowki. Dach w głównej części pochylni jest pokryty żwirem, nad organami zasiana jest trawa. Niewykluczone są tu oddzielne miejsca kultu. Dach nad organami pokryty miedzianą blachą. Słupy widoczne w elewacjach są z drewna wiśniowego. Stolarka okienna i drzwiowa tradycyjna, z wyjątkiem kutych drzwi wejściowych do światyni. Od południa klatkę schodową doświetla tafla mlecznobiałej szyby mocowana w pewnej odległości od ściany.

Atutem funkcjonalnym jest połączenie pomieszczeń tak, że ksiądz może "w kapciach" odprawiać mszę lub uczyć dzieci religii. Nad główną klatką schodową projektuję dzwonnicę o wys. 33m. Oprócz zwoływania wiernych krzyż wieńczący wieżę ma stanowić mocny akcent dla wyjeżdżających z miasta. Przebijający główną pochylnię trzon, kończący się zakrystią, swoją formą podkreślą piękno organów, znajdujących się nad wejściem do światyni.

Ideą projektu jest penetracja kopuły - od wewnątrz i z zewnątrz kościoła.. dlatego też projektuję nawę boczną jako pochylnię dostepną dla spacerowiczów. Kopuła składa się z 12 kolumn (liczba Apostołów), wygiętych i opierających się na głównym filarze (Jezus Chrystus) na ołtarzu, na nim zawieszam tabernakulum. Wnętrze jest zgodne z duchem Soboru Watykańskiego Drugiego: integruje uczestników mszy poprzez centralne ustawienie ołtarza. Z założenia jest też światynią ekumeniczną, do czego dążyłam unikając historyzujących form.

Projektem tym zakończyłam siódmy semestr (w styczniu 2002)

powrót